Met de tentoonstelling Brokstukken / Bruchstücke van Armando gaat een lang gekoesterde wens van het Chabot Museum in vervulling. Tot en met 27 september is zijn werk te zien in de lichte en open ruimtes van de monumentale witte villa van het Chabot Museum aan het Museumpark in Rotterdam. Brokstukken / Bruchstücke toont een selectie van schilderijen en beelden uit het gehele oeuvre van Armando. Het Rotterdamse lustrumjaar 2015, waarin niet alleen het bombardement op de stad breed wordt herdacht, maar ook de vrijheid wordt gevierd, is het uitgelezen moment om een van Nederlands  meest bekende naoorlogse kunstenaars te tonen in Rotterdam.

De Nederlandse kunstenaar Armando (Amsterdam, 1929), woonachtig te Amstelveen en Potsdam, staat bekend om zijn veelzijdig talent. Als schrijver, dichter, theatermaker, violist en beeldend kunstenaar heeft hij inmiddels een indrukwekkend oeuvre tot stand gebracht. Hierin nemen zijn jeugdervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog in de omgeving van Kamp Amersfoort een centrale plaats in. Er zijn opmerkelijke parallellen en overeenkomstige invloeden aan te wijzen in het beeldende werk van Armando en het oeuvre van Henk Chabot (1894-1949). Ook bij Chabot spelen zijn ervaringen in de crisisjaren en de daaropvolgende oorlogsjaren een allesbepalende rol.

Met een uitgebreide selectie schilderijen en sculpturen blikt Armando in Brokstukken / Bruchstücke terug op zijn werk en worden nieuwe accenten gezet. In zijn blik op de wereld – voor een belangrijk deel gevormd door zijn intense jeugdervaringen – speelt de schoonheid van verwoesting, of meer algemeen de schoonheid van het kwaad, een grote rol. Universele thema’s als de mens in relatie tot zijn (gewelddadige) medemens, het goed en het kwaad, oorlog en vrede, worden indringend verbeeld.

De titel Brokstukken / Bruchstücke refereert niet alleen aan de sculpturen van Armando die deze titel dragen, maar ook aan de vergankelijkheid, de schoonheid van het verval en aan de helende rol van beeldende kunst. Een brokstuk is een fragment van iets, een afgebroken stuk van iets groters. Het is de scheppende kracht van de kunst waardoor we het brokstuk kunnen beschouwen als autonome eenheid met een eigen complexiteit en volledigheid.

‘De rest van een boom is een prachtig symbool van onverzettelijkheid, noem maar op. Zo moet mijn werk er ook altijd een beetje uitzien: als rest. Ik wil geen splinternieuwe dingen maken. Ik wil een wiel of ladder maken, alsof dat ding tweeduizend jaar op de bodem van de oceaan heeft gelegen.’

Armando in: J. Heymans, Een boom. Over Armando, 1999, Uitgeverij De Prom